NIEDZIELA 32 / 1997 - Edycja łódzka

Łękawski kościół - wotum

Z ks. Grzegorzem Gogolem, proboszczem parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Łękawie rozmawia ks. Waldemar Kulbat

KS. WALDEMAR KULBAT: - Księże Proboszczu, proszę nam przedstawić historię kościoła i parafii.

KS. GRZEGORZ GOGOL: - Parafia została erygowana w 1931 r. przez bp. W. Tymienieckiego. W Łękawie istniał już od 1773 r. modrzewiowy, zabytkowy kościół tzw. dworski. Spłonął on 26 marca 1941 r. Od zakończenia II wojny światowej do 1951 r. nabożeństwa odbywały się w prowizorycznej kaplicy w pałacu dworskim. W 1951 r. Łękawa otrzymała drewniany kościół z parafii św. Antoniego w Łodzi, który był tam kościołem zastępczym na czas budowy murowanego kościoła parafialnego. Decyzją bp. Michała Klepacza przekazano go Łękawie. Od tego czasu do dziś służy jako kościół parafialny. W tym roku zostaje on obudowywany murowanym kościołem, z którego po wybudowaniu będzie wyjęty i z racji zniszczenia przeznaczony do kasacji.

- Jak przedstawia się obraz parafii, jej wielkość, oraz podejmowana przez Księdza Proboszcza działalność duszpasterska?

- Parafia jest bardzo mała, liczy zaledwie 900 osób. Na terenie parafii, w byłym pałacu znajduje się Zakład Wychowawczy i przy nim szkoła podstawowa, w której jest prowadzona katechizacja. Oprócz tej funkcjonuje także szkoła wiejska, w której odbywa się katecheza w wymiarze dwóch godzin tygodniowo. W parafii istnieją: Rycerstwo Niepokalanej, Żywy Różaniec, Bractwo Światła. W parafii jest duże zainteresowanie katolickim radiem, szczególnie Radiem Maryja i Emaus. Zostało rozprowadzone ponad 100 odbiorników radiowych, rozchodzi się 30 egzemplarzy tygodnika Niedziela. Około 40% parafian praktykuje niedzielną Mszę św., duży procent korzysta z sakramentów św. Na terenie parafii nie ma innowierców ani niewierzących, statystycznie jest to parafia katolicka z niewielkim procentem obojętnych, ale wierzących. Udział młodzieży i dzieci w katechezie jest stuprocentowy.

- Jaki jest dotychczasowy dorobek materialny parafii?

- Jestem szesnastym pasterzem tej parafii. Zostałem mianowany 24 czerwca 1992 r. W czasie mojego duszpasterzowania i gospodarowania została wybudowana nowa, murowana plebania, wykonano parking przy kościele, wybudowano sanitariaty, tak przy kościele jak i przy cmentarzu grzebalnym. Do cmentarza została doprowadzona woda, wykonano i utwardzono alejki. To najważniejsze nasze dokonania, a obecnie została rozpoczęta budowa nowego kościoła.

- Zdążyłem się zorientować, że zaangażowanie wiernych przy budowie nowego kościoła jest niezwykle duże.

- 22 kwietnia 1997 r. rozpoczęto wytyczanie fundamentów i ich kopanie. Rewelacyjne jest zaangażowanie parafian pragnących nowego Domu Bożego. Do wykopywania fundamentu i wywozu ziemi przyszło ponad 150 osób z własnymi narzędziami pracy. Fundament powstał w ciągu jednego dnia. Murarze pochodzący z daleka zamieszkali w starej plebani, a parafianie zadeklarowali się ich żywić. Na spotkaniu z gospodyniami podjęto, iż trzy rodziny dziennie organizują wyżywienie, kupno potrzebnych artykułów żywnościowych i przygotowanie posiłków. Taka sama "kolejka" została podjęta, gdy chodzi o zapewnienie pomocników murarzom. Wyznaczono 5 mężczyzn na każdy dzień pracy, po jednym każdej rodziny. W "kolejkę" nie są ujmowane prace wymagające większej ilości ludzi jak: kopanie dołu na wapno, lasowanie wapna, kopanie fundamentów, zalewanie fundamentów czy wyjazdy na tartak. Prawie każda rodzina w parafii ma swój chłopski las, dlatego drzewo potrzebne do budowy i na więźbę dachową pochodzi od parafian. Podczas trzech wyjazdów na tartak w sumie zostało przetartych ponad 150 sztuk drzewa, co dało ponad 80 m³ drzewa. Oprócz tego drzewa parafianie ofiarowali przeszło 120 sztuk 10-metrowych stempli na wykonanie rusztowania wokół kościoła, a także ponad 100 sztuk 4,5-metrowych stempli na zaszalowanie płyty chórowej.

Zaangażowanie parafian jest więc wielkie, choć są rodziny, które nie biorą udziału w tych pracach. Może w przyszłości zmienią swoją postawę. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu parafian planowane jest w tym roku wybudowanie murów i pokrycie ich dachem. Jest to przedsięwzięcie trudne i kosztowne, ale przy Bożej pomocy i ludzkiej dobrej woli może byc realne. Kościół ten jest wotum wdzięczności Ojcu Świętemu w 10. rocznicę jego pobytu w Łodzi. Z tej racji 20 lipca br. odbyło się wmurowanie kamienia węgielnego - poświęconego przez Jana Pawła II dnia 13 czerwca 1987 r. w Łodzi - którego dokonał ks. bp Adam Lepa.

- Dziękuję za rozmowę. Księdzu Proboszczowi i całej wspólnocie parafialnej składam najlepsze życzenia pomyślnego budowania kościoła materialnego i duchowego.