Ks

śp. ks. kan. FRANCISZEK OLCZYK (1914 –1988)

Urodził się 9 IV 1914 we wsi Uszczyn, par. Witów k. Piotrkowa Trybunalskiego, wówczas diecezja kujawsko-kaliska, obecnie arch. łódzka, w rodzinie Franciszka i Antoniny z d. Kulbat. Brat ks. Józefa Olczyka. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości rodzinnej. Wykształcenie średnie zdobywał w Piotrkowie Trybunalskim i w Niższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu, gdzie zdobył świadectwo dojrzałości. W 1935 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku gdzie już studiował jego starszy brat Józef. Jako alumn został aresztowany przez Niemców 7 XI 1939. Po okresie pobytu w więzieniu włocławskim, 16 I 1940 znalazł się w obozie przejściowym w Lądzie n. Wartą. Przebywał tam do 26 VIII 1940. Po krótkim pobycie w obozie przejściowym w Szczeglinie, 29 VIII znalazł się w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen a od 14 XII 1940 w obozie koncentracyjnym w Dachau. Numer obozowy 22335. Po wyzwoleniu 29 IV 1945 udał się do Paryża. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 VII 1945 w kościele Wniebowzięcia NMP w Paryżu od bp Karola Radońskiego. Przez krótki czas pomagał w duszpasterstwie prowadzonym we Francji przez innego kapłana diecezji włocławskiej, ks. Jana Wiatra. Na Instytucie Katolickim w Paryżu podjął studia z zakresu muzyki i śpiewu kościelnego. Powrócił do Polski 1 V 1946. Mianowany tymczasowym wik. par. Lipno 7 VI 1946. Kapelan Sióstr Urszulanek we Włocławku i pełnienie czynności organisty w Bazylice Katedralnej ok. VIII 1946, prefekt Państwowego Gimnazjum Mechanicznego we Włocławku 16 X 1946-1 VIII 1948, kapelan Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Kaliszu i prefekt w tamtejszym Gimnazjum Sióstr Nazaretanek 1 VIII 1948-1 IX 1950, prefekt i wik. w par. Słupca 1 IX 1950-5 V 1951. Adm. par. Golina 5 V 1951-22 V 1958. W lipcu 1956 władze państwowe nie zgodziły się na jego przejście do Gosławic. Adm. par. Choceń 22 V 1958-11 III 1967. Dziekan dek. chodeckiego 15 IV 1961-11 III 1967. W grudniu 1966 władze państwowe nie zgodziły się na jego przejście do par. Słupca. Prob. par. Piotrków Kujawski 11 III 1967-1 VII 1982. Dziekan dek. radziejowskiego 12 III 1967-21 VI 1980. Na własną prośbę przeszedł na emeryturę i od 1 VII 1982 zamieszkał przy dotychczasowej parafii. Zmarł 20 III 1988 w szpitalu w Radziejowie Kujawskim. Pochowany na cmentarzu parafii rodzinnej Witów. Odznaczony przywilejem używania rokiety i mantoletu 9 XI 1967. Kanonik honorowy Kapituły Kolegiaty Kaliskiej 27 XII 1975.

Pełnił funkcje o wymiarze diecezjalnym:

	Przewodniczący Diecezjalnej Komisji do Spraw Śpiewu, Muzyki i Służby Liturgicznej 5 VI 1958-20 IX 1980
	Kierownik Referatu do Spraw Organistowskich przy Kurii Diecezjalnej 4 VII 1958-20 IX 1980
	Przewodniczący Diecezjalnej Komisji Muzyki Sakralnej 1 IX 1970-19 III 1982
	Członek Diecezjalnej Komisji Liturgicznej 19 IV 1973-2 X 1979.

AKDWł pers., nlb. Korszyński F., Jasne promienie, s. 203; Martyrologium, IV 524; Librowski: Materiały, 278; M. Włosiński, Nekrolog, KDW 72(1989), s. 95-96; W. Frątczak, Nekrolog, ŁB 1988, nr 9, s. 7.

Kozłowiecki A., Ucisk i strapienie, s. 475: Kleryk seminarium włocławskiego, Franciszek Olczyk, wspiera wielu biedaków swoimi paczkami, a między innymi jednego z Rosjan, który przez dłuższy czas był jego pomocnikiem przy warsztacie. Niektórych to raziło, rozpuścili więc krzywdząca pogłoskę o nim. Olczyk, gdy się o tym dowiedział, ;poszedł w najwyższym oburzeniu do izbowego, żądając wykrycia sprawcy tej pogłoski. Był nim młody chłopak, bez jakichkolwiek zasad. Powiedział, że tak mu się zdawało. Izbowy objechał go porządnie i napiętnował za rozpuszczanie oszczerstw, zwłaszcza, że Olczyk ma bardzo dobrą opinię, nawet u niemieckich komunistów. Na drugi dzień jednak ten sam chłopiec powiedział do J., że „to je prowda”. No i jak tu nie nabrać wstrętu do takich typów o tak bezczelnej i złej woli? Nie łatwo być filantropem...